Verhaaltje

Lieve allerliefste mensen,

Op weg naar onze weekendbestemming dacht ik weer een mooi moment om het een en ander op te schrijven. First, ik geloof dat ik langzaam een beetje verliefd op dit land aan het worden ben. Het eten is veelzijdig, lokaal, lekker (tenzij je een westers iets besteld zoals een brownie of cinnamon roll, geen aanraders), vers, en heeft eigenlijk alles voor een goed vegan dieet (veel bonen, plantain, cassave, fruit, groenten, pinda’s, avocados en ga zo maar door). De mensen zijn superlief en behulpzaam, en hoewel ze het heel interessant vinden als ik alleen over straat loop (ee obruni (= hee witte) how’s it going), zijn ze zelden of eigenlijk nooit vervelend. Ze begeleiden me soms om een super drukke weg over te steken waar dan geen stoplichten zijn bijvoorbeeld, en lopen dan weer door. Verder is de natuur (so far) super mooi. Natuurlijk zijn er ook wat downsides, 180 km rijden met de auto kost zo een 6 uur ivm de slechte/drukke wegen, Accra wordt omgeven door smog (in het weekend frisse lucht opzoeken is voor mij dus wel essentieel) en alles gaat hier eigenlijk met de taxi/Bolt waardoor ik wel een beetje mijn gewoonlijke bewegingsvrijheid mis. Maar alles bij elkaar is de sfeer super relaxed en als ik de Westerse luxe mis tja.. dan loop ik naar het Mövenpick om daar een middagje te genieten van rust en het grootste zwembad ever (ernstig maar waar). 

Dan het ziekenhuis, zoals jullie weten ben ik 2 weken geleden op de Emergency department begonnen. In het begin moest ik wel een beetje mijn weg zoeken omdat je zelf kan kiezen wat je doet, of waar je bij aansluit. De eerste dagen was ik vaak met Justus bij de emergency ward waar ze al snel doorhadden dat we goed gebruikt konden worden om de gordijnen opzij te schuiven of vitals (bloeddruk, pols etc) bij patiënten te meten. Hoewel ik in het begin blij was om iets te doen te hebben en het personeel te helpen, probeer ik hier nu vriendelijk nee op te zeggen.. Ik ben hier tot slot ook gekomen om nieuwe dingen te zien en leren. Inmiddels heb ik een super leuke band met veel verpleegkundigen en met een paar housing officers (gelijk aan ANIOS), en ja dat komt grotendeels omdat ik de hele tijd dropjes en stroopwafeltjes uit deel. Ik sta bekend als Ama (saturday born) en zo word ik dan ook de hele dag genoemd. Ik vind Ama eigenlijk echt een leuke naam!! 

Youcef kwam naar me toe deze week, ‘Fe wil je een katheter inbrengen, dat heb je nog niet gedaan toch?’ Dus ik met hem op pad naar dr. Boateng (hoofd van de ED). Ik super onhandig natuurlijk dus ik zeg dat tegen haar, zegt zij ‘girl, we’ve all been to med school’ en ik denk dat dat gewoon typerend is voor de sfeer in dit land. Mensen zijn aardig, relaxed, en zelfs in de meest stressvolle situaties wordt je niet afgesnauwd omdat je iets niet kan of weet. En ergens komt dat misschien omdat ik een Obruni ben, maar toch denk ik niet dat dat het is. Oke het wordt alweer een ellenlang verhaal dus zal jullie niet verder lastig vallen. Later meer!! 

Xxxxxx mis jullie trouwens wel echt mocht het overkomen alsof dat helemaal niet zo is

PS: nu in de auto naar een plek die bekend staat als de meest regenachtige plek van Ghana…………..