Nog maar 2 weken

Lieve allemaal, 

Er zijn alweer 2 weken voorbij gegaan sinds mijn laatste verhaaltje, dat komt grotendeels omdat de tijd voorbij gevlogen is. Afgelopen vrijdag heb ik afscheid genomen van mijn lieve maatjes: Justus, Youcef en Sergei. Zij zijn alweer weg gevlogen naar andere bestemmingen (thuis, Zanzibar). Dat betekende dat ik vrijdag toch een partijtje heb lopen janken.. haha, maar tegelijkertijd ben ik ontzettend blij dat mijn tijd hier er voor mij nog niet op zit. Om jullie een kleine 'inside' te geven in de dingen die je hier zoal ziet: 

1. Mensen lopen waanzinnig goed rechtop (met of zonder iets op hun hoofd), daar kunnen wij absoluut nog wat van leren. 

2. Er wordt hier overal, maar dan ook overal gepist (met name door mannen). Dan denk je waarom staat die auto midden op de weg stil, dan kijk je, en ja hoor de chauffeur staat te pissen in de goot. 

3. Overal waar je kijkt staan er fruit, -groenten, -ui, -auto-onderdelen, -eten, etc. kraampjes. Overal maar dan ook overal. 

4. Overal waar ik kijk, kijken mensen naar mij, het is net alsof ik beroemd ben zonder beroemd te zijn. Meestal vind ik het leuk, en voel ik me er juist veiliger door, hoe meer (gelovige) mensen ogen op je hebben, hoe minder een ander iets van je kan stelen. Niet dat ik trouwens het gevoel heb dat mensen daar op uit zijn btw (even afkloppen). 

5. Waar jullie misschien denken (en ik ook dacht) kind je gaat naar Afrika, pas op met wat je een en drinkt, ik ben gek genoeg nog niet ziek-ziek geworden. Ik poets mijn tanden met kraanwater, heb geregeld van de straat gegeten (meestal wel op aanraden van locals), en drink overal ijsblokjes, eet gesneden fruit, en heb zelfs kraanwater gedronken (na 2x koken). Al met al een goede score zonder een echte gastro-enteritis te pakken! (Ik hoopte hier dus wel een beetje af te vallen, het tegengestelde is echter waar hehe helaas). 

6. Mensen hier zijn gek op Gobe. Gobe is een zeer voedingsrijke maaltijd bestaande uit bonen, gefrituurde plantain, palm-olie, gari, en kpakposhito (hete groene pepper). Het is alleen overdag te verkrijgen in streetfood-achtige situaties. Locals kijken je dan ook raar aan als je als Obruni in de rij gaat staan om ook Gobe te halen, al helemaal als je dan vraagt om extra Kpakposhito. Al met al is deze maaltijd 10 cedi (oftewel 0.85 euro). 

7. Accra is duur, heel duur. Behalve de Gobe dan. Maar als je kijkt naar wat mensen hier minimum verdienen op een dag (15 cedi) en naar de prijzen van alles, dan is het echt potverdikkie duur. 

8. Mensen lachen. Ik wordt vaak toe gelachen, maar nog vaker uit gelachen. Maar ik leer fijner er beter doordat mensen me uitlachen (ben ik zelf namelijk ook goed in), dan dat je je in een hele tense, stijve situatie bevindt zoals in Nederlandse ziekenhuizen. 

9. Alles gaat hier op Ghana-time. Je denkt dan misschien dat alles altijd een uur later is.. gek genoeg varieert dat dus enorm! Als mensen zeggen dat is 2 uur rijden, dan ja, is het over het algemeen 3-4 uur rijden. Maar als je driver zegt ik ben er om 8 uur. Dan is hij er vaak om 7.30. Je weet dus nooit of iets een halfuur eerder of later is. Dingen komen zoals ze komen, en gaan zoals ze gaan. Ik kan er wel aan wennen.. 

10. Tot slot.. Er gelden hier geen verkeersregels (sorry mama, sorry papa). Zoals de tijd komt wanneer ie komt, zo gaat het verkeer zoals het gaat. Je moet constant op je hoede zijn (naja, ik niet maar de driver) want zover ik heb het kunnen observeren gaat het verkeer hier gewoon compleet random. Links, rechts, dwars oversteken, geen hazards, geen knipperlichten naar links/rechts, het is interesting. In het ziekenhuis is dan ook het meest allermeest voorkomende letsel: road traffic accidents. 

Aangezien dit al een redelijk lang verhaal is, zal ik het voor nu hierbij laten. Later horen jullie meer over hoe het met mij gaat (goed!) en wat ik zoal aan het doen ben. 

XXXX Dikke knuffel Fe 

PS: Ik heb een maand niet warm gedouched, dus ik moet zeggen, ik kijk w

el uit naar een heet stomend badje als ik thuis ben.